گزارش جدید PwC دربارۀ موثر بودن استفاده از واقعیت مجازی (VR) در آموزش مهارت های نرم[1] یا مهارت های انسانی (مهارت های بین فردی)، بر این باور است که واقعیت مجازی چیزی بیشتر از تنها یک اسباب بازی است. با اینکه این مقاله با ارائۀ یافته های بسیار جذابی به مقایسۀ مفید بودن واقعیت مجازی در مقایسه با سایر روش‌های آموزشی می پردازد، اما واضح است که هنوز موانع زیادی مانند هزینۀ بالا و کمبود شدید محتوا در این مسیر وجود دارد.
آیا در یک محیط کار از راه دور واقعیت مجازی با آن محتوای جذاب دیجیتال اش که به طور مقاومت ناپذیری جایگزین تعاملات انسانی می شود ( این طور در نظر بگیرید که که می توانیم برای مدتی بیش از آنچه انتظار داشتیم در کنار حیوان خانگی و شریک زندگیمان کار کنیم) قادر به اثبات کارایی خود است و می تواند چیزی بیشتر از یک پدیدۀ نوظهور گران قیمت و یا حتی بدتر از آن، یک بهانۀ قوی برای اهمال‌کاری باشد؟
با مهارت‌های انسانی شروع کنید:
ده‌ها سال است که شرکت‌ها به برگه های تمرین کپی شده و برنامه‌های کامپیوتری متکی شده اند. اما PwC معتقد است جایی که پای مشارکت در میان باشد این روش ها کارآمد نیستند. اسکات لینکز[2]، مدیر فناوری نوظهور PwC می گوید: روش های حضوری یا دیجیتال این امکان را به افراد نمی‌دهند تا مانند واقعیت مجازی در تجربۀ آموختن غوطه ور شوند. وی بر این مساله تاکید دارد که تجربۀ تعاملیِ همه جانبه‌ای که واقعیت مجازی در اختیار ما قرار می دهد موضوع پیش پا افتاده ای نیست و اهمیت و مناسب بودن استفاده از واقعیت مجازی در موضوع آموزش مهارت‌های انسانی (مانند آموزش تنوع و فراگیری) در مقایسۀ این روش با آموزش حضوری در کلاس های درس یا آموزش الکترونیکی کاملا روشن می شود.
در این گزارش (اعتماد به نفس برای عمل بر مبنای آنچه آموخته شده) محرک اصلی موفقیت در نظر گرفته شده است. مقایسۀ این پارامتر در کارکنانی که از طریق واقعیت مجازی آموزش دیده بودند نشان از افزایش 275% آن و در کارکنانی که در کلاس درس حضور داشتند نشان از افزایش 198% آن دارد. واقعیت مجازی فرد را در تجربه غوطه‌ور می‌کند این موضوع می‌تواند توضیح خوبی برای تفاوت مدت زمان یادگیری در این روش در مقایسه با روش‌های معمول باشد. در این گزارش اشاره شده که حتی با در نظر گرفتن زمانی که طول می کشد کارکنان به واقعیت مجازی عادت کنند و در نظر نگرفتن زمان رفت و آمد برای شرکت در کلاس های حضوری، آموزش از طریق واقعیت مجازی چهار برابر سریع تر از روش حضور در کلاس بوده و 3/2 زمان یادگیری از طریق سایر روش‌ها طول می‌کشد (29 دقیقه در مقایسه با 45 دقیقه برای آموزش الکترونیکی و تقریبا 2 ساعت برای آموزش از طریق شرکت در کلاس درس).
گذراندن یک روز در کلاس درس و یا دو ساعت تمرین ویدئویی ممکن است جذابیت خاصی نداشته باشد اما لینکز توضیح می‌دهد که واقعیت مجازی باعث می‌شود شرکت کنندگان بیشتر تمرکز کنند: (وقتی به جای کار در دفتر کار، دورکاری می‌کنیم موضوعات بیشتری می‌توانند حواس ما را پرت کنند، اما در روش واقعیت مجازی لازم است به محض اینکه گوشی را روی گوش خودتان قرار می‌دهید کاملا متمرکز شوید). با وجود این تعداد زیاد افرادی که از خانه کار می کنند تهیۀ ملزوماتی مانند گوشی را برای آنها دشوار می کند. پیشنهاد لیکنز این است که گوشی از طریق کارفرمایان در اختیار کارمندان قرار داده شود و پس از هر بار استفاده برای استفادۀ دیگران از طریقی مثلا با استفاده از روش نور UVC ضدعفونی شوند. این کار ممکن است باعث کاهش کارایی مالی و زمانی استفاده از واقعیت مجازی شود اما پیشنهاداتی هم هستند که قابلیت بالای این تکنولوژی را نشان می‌دهند. دکتر آن کارولینا مولر کی روش[3] که تخصص زیادی در تحقیقات مربوط به آموزش از طریق واقعیت مجازی دارد اعتقاد دارد: (شرکت‌های زیادی در تلاش برای ایجاد یک محل کار مجازی هستند که در آن کارکنان امکان معاشرت و تعامل در اتاق‌های مجازی را دارند. این موضوع باعث گرم‌تر شدن فضای کاری از نظر روان‌شناختی می‌شود).
امکان استفاده از واقعیت مجازی در محیط کار یک پدیدۀ کاملا نوظهور است که می تواند به اقدامات انقلابی‌ای منجر شود که معنی محیط کار را به کلی دگرگون کنند. در دوران پس از کووید لازم است با استفادۀ کنترل‌شده از تکنولوژی، افراد در دسترس، درگیر و از لحاظ روحی سلامت نگه داشته شوند. در حقیقت تجربۀ کاری عمیق‌تر و درگیرتر در حالتی که دور از دفاتر کار هستیم، تنها می‌تواند برای کارهای خودمدیریتی مناسب باشد.
واقعیت مجازی می‌تواند راه حل مناسبی برای وضعیت بغرنجی که اکنون درگیر آن هستیم باشد، اما لازم است برای کاهش هزینه‌های عملیاتی کردن آن و ایجاد محتوای لازم برای به‌روز‌رسانی و جایگزینی با روش‌های آموزشی خسته‌کننده این اشتیاق اولیه ادامه پیدا کند. هرچند که ممکن است دیگر کار از خانه به اندازۀ سابق هیجان انگیز به نظر نرسد اما با توسعۀ واقعیت مجازی می توانیم زودتر از آنچه تصور می کنیم در یک فضای مجازی مشغول گفت‌وگو با یکدیگر باشیم.
لینک منابع :ویراستار : مریم نوری‌نیا