طراحی یک آزمون جامع و مانع آنلاین کار دشواری است. اما نکتۀ مهمتر این است که حتی اگر مدرس بتواند یک امتحان جامع و کافی را آماده کند، جلوگیری از تقلب یادگیرندگان امری بسیار دشوار است و اگر مدرس نتواند مانع از انجام تقلب شود، بی‌عدالتی رخ خواهد داد.
وجود تعامل میان مدرس و فراگیر یکی از بخش‌های مهم در اقدامات پیشگیرانه برای تقلب است زیرا تعامل به مدرس این امکان را می‌دهد تا با پیشینه، شیوۀ نوشتن، دست‌خط و نوع نوشتن فراگیر آشنا شود. همچنین ارزشیابی آنلاین باید با این پیش‌فرض طراحی شود که یادگیرنده به کتاب درسی و هر یادداشت و جزوه‌ای دسترسی دارد. بنابراین جلوگیری از تقلب در آزمون آنلاین بسیار دشوار است.
اما با وجود این، راه‌هایی برای به حداقل رساندن این رفتار وجود دارد. برخی از روش‌های متداول برای جلوگیری از تقلب به طور مثال استفاده از نرم‌افزارهای نمایش تصادفی سوالات است، که در نتیجه هیچ دو امتحانی دقیقاً شبیه هم نخواهند بود، همچنین لازم است از امن بودن دسترسی به بانک سوالات محافظت شود.
روش‌های محدود کردن توانایی تقلب
بررسی‌ها نشان داده است که اگر سوالات در بین افراد مشترک بوده و از نوع پرسش‌های صحیح و غلط یا چهارگزینه‌ای باشند، درصد توانایی تقلب در بین فراگیران بسیار بالا می‌رود.
در نتیجه پیشنهاد می‌شود که مدرسان امتحانات را بیشتر در قالب آزمون‌های تشریحی برگزار کنند که به جلوگیری از تقلب آنلاین کمک می‌کند.
در ادامه نیز به روش‌های خلاقانه‌تری برای به حداقل رساندن امکان تقلب می‌پردازیم.
- اشاعۀ خط مشی Policy dissemination
غیراخلاقی بودن تقلب باید به طور دقیق نشان داده شود و عواقب آن در صورت مرتکب شدن به خطا باید به طور کامل توضیح داده شود.
اکثر مدارس دارای سیاست‌های تعریف شده‌ای در این زمینه هستند که به عنوان اولین خط دفاعی عمل می‌کنند. از آنجا که برخی از یادگیرندگان قوانین حاکم بر نظام آموزشی و موسسۀ آموزشی را نمی‌خوانند، قبل از اینکه یادگیرنده اجازۀ ورود به آزمون دورۀ آنلاین را داشته باشد، باید دوباره قوانین مرتبط با تقلب کردن در آزمون برای او نمایش داده شود و فراگیر ملزم باشد که بر روی گزینۀ "تایید" کلیک کند.
در نتیجه اگر یادگیرنده‌ای این خطا را انجام دهد و ادعا کند که این سیاست را نمی‌دانسته، موسسه می‌تواند از طریق عواقب تعریف شده اقدام کند. مطالعات نشان داده است که داشتن یک سیاست واضح و شفاف در برابر تقلب، احتمال مرتکب شدن به این رفتار را کاهش می‌دهد.
- دقت در زمان‌بندی آزمون
هنگامی که ارزیابی انجام می‌شود، یک گزارش از زمان دسترسی فرد و تکمیل امتحان وجود دارد.
زمان‌بندی باید به گونه‌ای باشد که داوطلب فرصت سرچ کردن در اینترنت و یا ارتباط با دیگران را نداشته باشد البته لازم به ذکر است که باید منصفانه عمل کرد و زمان کافی در اختیار آن‌ها قرار داد تا بتوانند فکر کنند و به سوالات پاسخ دهند.
- ایجاد دام تقلب:
ایجاد یک تله شامل درست کردن یک وب‌سایت است که پاسخ‌های مربوط به آن ارزشیابی در آن منتشر شده است، اما تمام جواب‌های منتشر شده، نادرست است. هنگامی که داوطلب جست‌وجویی در وب انجام می‌دهد، سایتی را که به عنوان تله معرفی شده، پیدا می‌کند و یادگیرنده، پاسخ‌های نادرست را برای جواب به سوالات آزمون انتخاب می‌کند.
- نظارت:
در این مورد با درخواست روشن بودن وب‌کم‌ها از یادگیرندگان، می‌توان به مراقبت و نظارت آن‌ها پرداخت. اما مسئله‌ای که نباید فراموش شود این موضوع است که به دلیل هزینه‌های بالای تکنولوژی، ممکن است داوطلب به سیستم مجهز به دوربین دسترسی نداشته باشد.
- نفوذ در کلاس:
خلاقانه‌ترین روش پیشنهاد شده، استفاده از این شیوه است. معلم می‌تواند به عنوان یادگیرنده با نام دیگری ثبت نام کند و خود را میان دیگر فراگیران جا بیاندازد. زمانی که یادگیرندگان در مورد تقلب میان خود بحث می‌کنند، مدرس روش‌های آن‌ها و کسانی را که می‌خواهند اقدام به تقلب کنند، شناسایی می‌کند.
- سوالات و پاسخ‌های تصادفی:
معمولا بسترهای کلاس‌های آنلاین دارای ویژگی‌های ارزیابی هستند که به مدرس اجازه می‌دهد سوالات را تصادفی انتخاب کند.
برخی از ناشران کتاب‌های درسی، مجهز به ابزارهای ارزیابی مبتنی بر وب بوده که دارای مجموعه‌ای از سوالات فراوانی هستند که می‌توان از آن‌ها بهره‌مند شد تا فراگیران سوالات مشابهی در اختیار نداشته باشند. این روش‌ها باعث جلوگیری از تبانی میان داوطلبان خواهد شد.
- تجزیه و تحلیل آماری برای تشخیص خطاهای رایج:
اگرچه این روش بیشتر برای امتحانات حضوری مبتنی بر کاغذ استفاده می‌شود، اما شاید بتوان از این روش برای امتحانات آنلاین نیز بهره جست.
وقتی یادگیرندگان سوالات مشابهی را در امتحان چند‌گزینه‌ای بدون پاسخ رها می‌کنند، ممکن است مسئلۀ تقلب وجود نداشته باشد. اما با این حال، زمانی که داوطلبان سوالات یکسانی را بی‌جواب می‌گذارند و تعداد پاسخ‌های نادرستشان مشابه یکدیگر باشد، ممکن است دلیلی برای نگرانی وجود داشته باشد.
پژوهشگرانی به نام‌های هارپ و هوگان Harpp and Hogan (1993) یک برنامۀ آماری تهیه کردند که «خطاهای مشترک» errors in common (EIC، یعنی سوالات به اشتباه پاسخ داده شد) و (exact errors in common (EEIC، که گاهی اوقات« اشتباهات دقیق رایج » نامیده می‌شود را محاسبه می‌کند.
اگر نسبت EEIC/EIC بیش از 0.75 بود، احتمال رخ دادن تقلب وجود دارد.
البته که محققینی دیگر با نام‌های نات و لوواگلیا Nath and Lovaglia (2009) احساس کردند که اگرچه شاخص هارپ-هوگان از 0.75 فراتر رفته است، اما این دلیل کافی برای متهم کردن فراگیران به تقلب نیست. بنابراین برای بهبود نتایج و اطمینان از تقلب یک گام اضافی به شاخص هارپ-هوگان اضافه کردند.
شاخص احتمال The probability index برای تعیین احتمال تقلب دو داوطلبی که در مجاورت یکدیگر نشسته بودند، طراحی شد. برای شاخص EIC جدید، داشتن نمودار جایگاه نحوۀ نشستن داوطلبین و یا شماره سریال متوالی در هر امتحان مفید است. اگر شاخص احتمال <.001 به‌دست آید، با آن فراگیران مصاحبه می‌شود. شاخص احتمال <.001 به این معنی است که کمتر از یک در هزار احتمال دارد که دو داوطلب به طور مستقل پاسخ‌های اشتباه را انتخاب کرده باشند.
- کنترل کردن:
اگر موسسه دارای یک مرکز باشد که در آن ID ها بررسی و تأیید شوند، نظارت و کنترل آزمون به خوبی اجرا می‌شود.
نتیجه‌گیری
یادگیری آنلاین فرصتی جدید و هیجان‌انگیز برای محیط‌های آموزشی است تا فراگیران خود را رشد دهند. امروزه آموزش آنلاین چالش‌های منحصر به فرد و همچنین فرصت‌های منحصر به فردی را ارائه می‌دهد.
اصلی‌ترین نگرانی در مورد یادگیری آنلاین بحث ارزیابی و تقلب است. روش‌های متعددی برای تقلب در محیط آنلاین وجود دارد و به آموزشگران بستگی دارد که از اقدامات موثرتری برای محدود کردن این‌گونه رفتارها استفاده کنند.
در این مقاله برخی از اقدامات احتمالی برای جلوگیری از این رخداد مورد بحث قرار گرفت. خط‌مشی و سیاست‌های تعریف شده در رابطه با این گونه خطاها، مبنای خوبی برای هرگونه اقدام پیشگیرانه است، اما یک سند امضا شده به تنهایی کافی نیست. مدرسان باید فناوری‌های بیشتری در اختیار داشته باشند تا ابزارهای جایگزین ارزشیابی برای کلاس‌های آنلاین را توسعه دهند.
لینک منابع :ویراستار : مریم نوری‌نیا